تکنولوژی هیبرید، قدمی کارآمد در تنفس زمین

اجماع جهانی بر موضوع کاهش دمای زمین با راهکار، کاهش مصرف سوخت فسیلی و تولید گازهای گلخانه ای موضوع ساده و حیاتی بوده که انجام آن ضروری ترین اقدامات را هم بدنبال خود می کشاند لیکن همچنان در اجرای توافقات بصورت عملیاتی ، هنوز فاصله زیادی تا حداقل گزارشات قانع کننده ، وجود دارد . اختراع و تولید انرژی های پاک ، یکی از شاهکارهای بشر بوده است که عدم استفاده از آن ، هیچ بهانه ای را بدنبال ندارد و یک راهکار بلامنازع در تامین نیرو ، تبدیل انرژی های خورشیدی ، بادی ، هیبریدی و … به شکل مورد نیاز می باشد .
در این مرحله بلوغ از رشد صنعتی و پیشرفتهای تکنولوژی ، بیش از پیش التزام به اصلاح بعضی روش های پر هزینه در این سیر تکامل دیده می شود ، بگونه ای که حتی سیاستمداران فارغ از این نوع دغدغه ها را هم به چالش کشیده است.

پرچمدار بزرگ

شرکت تویوتا ، صاحب نام خودروسازان جهان ، یک قدم بزرگ ، در این راه را با تولید خودروهای هیبریدی پریوس برداشت و این حرکت مدبرانه ، دیگر رقبای تویوتا را نیز جهت ورود تجاری این تکنولوژی به بازار ، ترغیب کرد و طرح های خود را از قالب آزمایشگاهی و تحقیقاتی به مرحله ظهور در مصرف ، عرضه کردند .
نقش تولیدکنندگان سیالات جاری در این خودرو ها را نیز نمی بایست نادیده گرفت . نیروی اولیه ی غالب بر اینرسی ساکن و محاسبه دقیق آن تا مرحله حرکت ، با توجه به بهره گیری از محرکه خودروهای هیبریدی ، علاوه بر طراحی خلاقانه ایرودینامیک آنها در کاهش اصطکاک و مقاومت هوا ، فرمولاسیون پیشرفته و محاسبات دقیق سیالات موتورهای هیبریدی هم ، کاملا موثر و ضروری بنظر میرسد .
روغن های با فیلم ضخیم تر نسبت به موارد معمولی ، عمر بیشتری برای موتور و دنده بهمراه دارند و شاخصه کاهش ویسکوزیته ، بعنوان مهم ترین عامل ، مسبب این امتیاز می باشد که پایین بودن وزن مولکولی روغن پایه مصرف شده در فرمولاسیون ، تاثیر مستقیمی بر کاهش ویسکوزیته دارد.

نقش روانساز

کاهش بیش از حد ویسکوزیته نیز مطلوبیت بهمراه نمیاورد ، چرا که خوردگی های سایشی و مکانیکی را نمایان می کند پس در نتیجه محاسبه و کنترل میزان گشتاور در انتقال قدرت و همچنین وزن مولکولی مواد تشکیل دهنده سیال روانکار ، و تعدیل فاکتور های مهم با ادتیو های مناسب ، لازمه ثبت موفقیت در فرمولاسیون روانکاری این سیستم می باشد .
شرکت تویوتا در خودروهای پریوس خود ، چهار نوع ترموکوپل نصب کرده است تا دمای سیال را کنترل کند. دو ترموکوپل برای کنترل دمای روغن موتور و دنده و دو ترموکوپل هم در بخش های خنک کننده قرار دارد که با خطای 75/. الی 2/2درصد در محدوده دمای200 تا 1250 درجه سانتی گراد گزارش دهی می نماید .
کنترل دما و گرانروی سیالات در خودروهای هیبریدی ، بسیار فاکتور مهمی بوده و طبیعتا انتخاب روغن مناسب در این سیستم ها ، نقش مهمی را ایفا می کند.

پیشرفت طراحی و تولید ، همگام با تکنولوژی

جمع بندی فاکتور های مطرح شده فوق ، تولیدکنندگان روغن های موتور را به درجه گرانروی 0w20 سوق می دهد که طبیعتا بعلت ویسکوزیته پایین آن و شاخص گرانروی بالا ، بهره گیری از مواد اولیه سنتتیک ، الزامیست طراحی نخبگان در مکانیک و الکترونیک و هماهنگی کلیه تولیدکنندگان مرتبط با صنعت خودروهای هیبریدی و بروز کردن دانش فنی تولیدشان می تواند کاهش چشمگیر آلاینده های زیست محیطی را بهمراه داشته و فرهنگ سازی در بازار مصرف این نوع صنایع پاک ، پیش نیاز حرکت رو به جلوی بشر در دستیابی به اهداف بزرگترش می باشد که همانا زمین پاک است . براستی در میهن عزیزمان ایران ، تا چه اندازه در این هدف بین المللی نقش آفرینی کرده ایم ؟؟
آیا با حداقل های موجود در دسترس هم میتوان ، هم قدم این هدف جهانی ، بود ؟
میزان نقش آفرینی ما در این ورطه ی جهانی چگونه و توسط چه مکانیزمی ارزیابی میگردد ؟؟
هرچند که تاکنون صنعت خودروسازی ایران ، شاید طراح های کوچک در قالب خودروهای هیبریدی را دنبال کرده باشد اما همچنان درگیر معالجه دردهای کهنه خود در حفظ حداقل استانداردهای جهانی و قابل رقابت با دیگر رقبا می باشد و تا زمانی که نصب کیسه های هوا (ایمنی- ایربگ) و یا سیستم پخش خودرو ، در بعضی موارد بعنوان آپشن اضافی محاسبه میگردد ، می توان دریافت که فاصله بسیار زیادی با تولید خودروهای هیبریدی داریم و بسترسازی این روند مدیریتی تولید و مصرف ، کاری بس دشوار بنظر میرسد .
اصالت هدف گذاری به دور از حاشیه های بازاری ، با همت و پشتکار مهندسان و متخصصان خوش فکر ، و قطعا حمایتهای بیشتر در مدیریت کلان ، می تواند ما را هم در سهم کاهش آلاینده های زیست محیطی و زمین پاک مطرح و قانع سازد.